Di suatu
perkampungan kumuh perbatasan kota. Pos ronda yang sudah nampak tua di sudut
jalan utama. Tampak dua kepala mungil yang sedang bercakap riuh, gaduh
mengalahkan sibuknya kota.
Aku : Din …… !
Bagong telah gila rupanya.
Udin : Mengapa
??
Aku : Ya …… Dia
gila !!!
Udin : Ya … tapi
mengapa ??
Aku : Banyak !
Udin : Apanya ?
Aku : Semuanya.
Udin : Apanya
semuanya ?
Aku : Gila … !
pokoknya gila !Bedebah Bagong itu.
Udin : Apanya
yang bedebah ??Yang mana yang gila?
Aku : Semuanya
din !
Udin : Aku tak
tahu !! (dengan nada tinggi)
Aku : Ah ……
Udin : Kenapa ah
…… ??
Aku : Kamu.
Udin : Kenapa ?
Aku : Ya kamu !
Udin : Kenapa
Aku : Gila,
sinting kayak si Bagong!
Udin : Kau yang
sinting!!
Aku : Kau.
Udin : Kau itu !
Aku : Tidak.
Bukan aku, juga bukan kau.
Udin : Lantas
???
Diam sejenak ……… !!!
Udin : Lantas
siapa ?? (Tanya Udin lagi)
Aku : Apanya ?
Udin : Yang
gila.
Aku : Bagong !
Udin : Mengapa ?
Aku : Apanya ?
Udin : Bagong.
Aku : Iya kenapa
??
Udin : Kau
katakan Bagong itu gila kenapa ?
Aku : Karena
memang gila.Tak waras !
Udin : Mengapa ?
Aku : Setumpuk
suratku tak terkirim.
Udin : Mengapa ?
Aku : Katanya
aku gila !!!
Udin : Maksudnya
?
Aku : Tak tahu.
Udin : Lantas ?
Aku : Jadi
Bagong itu gila.
Udin : Karena
tadi ?
Aku : Apa ?
Udin : Suratmu
!!
Aku : Ya.
Udin : Cuma itu
??A
ku : Cuma itu
kau bilang …… !! (nada tinggi)
Udin : Ya
Aku : Sinting
Udin : Mengapa ?
Aku : Keadaan
gawat kau bilang cuma itu.
Udin : Aku tak
tahu, makanya aku tanya !
Aku : Ah ………
Udin : Apa lagi
…??
Aku : Tak tahu
Udin : Sinting
Aku : Bagong
yang sinting
Udin : Cuma tadi
?
Aku : tadi itu
bukan hanya cuma !!!
Udin : Lalu ??
Aku : Tak hanya
sekali.
Udin : Apanya ?
Aku : Itu ……!!
Udin : Apa ???
Aku : Suratku. (sambil menyulut rokok)
Udin : Berapa ? (mengambil rokok dari tanganku)
Aku : Banyak. (menyulut rokok lagi)
Udin : Berapa ?
Aku : Puluhan ……
Eh … Ratusan !!
Udin : Masak ???
Aku : Iya.
Udin : Bohong !!
Aku : Tidak din.
Udin : Tak
percaya !!
Aku : Ya sudah
………?!
Keadaan hening kembali. Aku dan Udin
hanya diam dengan pikiran masing – masing. Hanya suara motor yang bising.
Aku : Masih tak
percaya ??
Udin : Tidak (sambil menuang kopi pada mangkuk)
Aku : Tunggu ya
… ? (meminum kopi dalam mangkuk)
Udin : (melihatku) Apa ?? (menuang kopi lagi)
Aku : Bagong.
Udin : Kenapa ?
Aku : Untuk
bukti !
Udin : Caranya ?
Aku : Lihat
saja.
Udin : Apa ?
Aku : Bagong.
Udin : Ah ………
!!!
Aku : Kenapa ?
Udin : Kamu !
Aku : Kenapa aku
?
Udin : Ya kamu.
Aku : Kenapa ?
Udin : Gila.
Aku : Tidak !
Udin : Gila ……
!!
Aku : Bagong !
Udin : Kamu.
Aku : Bagong !
Udin : Ah ………
Aku : Apa lagi ?
Udin : Tidak.
Aku : Lalu ?
Udin : Lalu apa
??
Aku : Tidak
Udin : Maksudmu
?
Aku : Masih
tidak percaya ?
Udin : Ya
Aku : Bodoh.
Udin : Apanya ?
Aku : Otakmu !
Udin : Mengapa ?
Aku : Tak
percaya terus.
Udin : Kau
bohong.
Aku : Tidak.
Udin : Mana
buktinya ?
Aku : Tunggu
saja !
Udin : Apa ?
Bagong !
Aku : Ya
Udin : Kapan ?
Aku : Nanti.
Udin : Lama ?
Aku : Tidak
Udin : Kapan ??
(aku diam saja dan memainkan rokok yang
telah mati)
Udin : Kapan ?
Aku : Nanti.
Udin : Nanti
kapan ?
Aku : Sebentar
Udin : Ah ……
Aku : Apa ??
Udin : Bohong !
Aku : Tidak
Udin : Lantas ?
Aku : Tunggu !
Udin : Kapan ?
Aku : Itu …… ! (sambil menunjuk datangnya motor tukang pos)
Udin : Mana ?
Aku : Itu …!
Udin : Terus ?
Aku : Tunggu.
Udin : Apa ??
Aku : Bagong.
Udin : Kenapa ?
jangan muter – muter.
Aku : Lihat
saja.
(lalu motor Bagong berhenti tepat
didepan kami)(Bagong datang dan memaki)
Bagong : Keparat
Udin : Siapa ?
Bagong : Temanmu.
(sambil menunjuk kepadaku)
Udin : Kenapa ?
Bagong : Nih ……
!!! (melempar surat kepadaku)
(aku segera mengambilnya)
Bagong : Suratmu
itu tak akan pernah sampai (sambil mengambil rokok disebelah kami)
Udin : Mengapa ?
Bagong : Tanya
kawanmu !
Udin : Mengapa
?? (Tanya Udin kepadaku)
(aku diam)
Udin : Jawab !! (bentak udin)(aku tetap diam)
Bagong : Karena
dia gila !!
Udin : Tidak !
Bagong : Iya ……
!!
Udin : Tidak !!!
Bagong : Kalian
gila !
Udin : Tidak !
Bagong : Ya …… !
Udin : Kau yang
gila …… !
Bagong : Apa
katamu ?!!
Udin : Kau gila.
Bagong : Kupukul
kau punya mulut !
Udin : Coba saja
??!!!
Bagong : Keparat
! (sambil naik motor)
Udin : Kau
keparat.
Bagong : Kalian
keparat !!!
Udin : Tidak !
Bagong : Ya …… !
Mungkin orang tua kalian juga keparat. (pergi)
Udin : Bagong
bangsat ……… !!!
(keadaan hening kembali)
Udin : Kau
kenapa ?
Aku : Kenapa ?
Udin : Ya …
Kenapa ??
Aku : Kenapa apa
?
Udin : Kenapa
diam ??
Aku : Lantas ?
Udin : Pukul
mulut Bagong !!
Aku : Tak perlu
Udin : Mengapa ?
Aku : Tak apa.
Udin : Takut ???
Aku : Tidak.
Udin : Lalu ???
(aku diam kembali)
Udin : Penakut.
Aku : Tidak
Udin : Lantas ?
Aku : Dia gila.
Udin : Kau takut
dengan orang gila ??
Aku : Tidak.
Udin : Lalu ?
Aku : Aku tak
mau jadi ikut gila !
(keadaan kembali hening)
Udin : Ada apa
sebenarnya ?
Aku : Apa ?
Udin : Kau
dengan Bagong !
Aku : Kau juga
tahu kan …… ??
Udin : Apa ?
Aku : Suratku.
Udin : Ya.
Aku : Tak pernah
dikirimnya.
Udin : Lalu ?
Aku : Selalu
kembali kepadaku.
Udin : Seperti
tadi ?
Aku : Ya.
Udin : Semua ?
Aku : Ya ……
Lengkap dengan makiannya.
Udin : Gila !!A
ku : Siapa ?
Udin : Bagong.
Aku : Benar.
Udin : Sudah
banyak yang gila !
Aku : Kantor pos
sarang orang gila.
Udin : Ya ……
Dunia ini gila.
Aku : Ya ……
seperti Bagong !
Udin : Ya … Gila
semua.
Aku : Keparat.
Udin : Siapa ?
Aku : Kantor
pos.
Udin : Dunia
juga.
Aku : Ya !
(keadan semakin panas)
Udin : Kau tulis
surat untuk siapa ?
Aku : Emakku.
Udin : Gila !!
(sambil minum kopi)
Aku : Kenapa ?? (menyalakan rokok)
Udin : Emakmu
kan sudah mati !
Aku : Kenapa
kalau mati ??
Udin : Kenapa
kau kirimi surat ?
Aku : Kangen !
Udin : Gila !
Aku : Bagong ??
Udin : Bukan.
Aku : Lalu ?
Udin : Kau yang
gila … !
Aku : Kenapa ?
Udin : Ini
dunia.
Aku : Lalu ??
Udin : Emakmu
disana …… !
Aku : Dimana ?
Udin : Disana ……
!
Aku : Surga !
Udin : Ya
Aku : Kita
dimana ?
Udin : Disini !
Aku : Dunia ?
Udin : Ya.
Aku : Apa
bedanya ?
Udin : Beda !
Aku : Apa ??
(udin hanya diam)
Aku : Dunia
siapa yang buat ?
Udin : Tuhan.
Aku : Surga ??
Udin : Apa ?
Aku : Surga !!
(bentakku)
Udin : Kenapa ??
(bentaknya)
Aku : Siapa yang
buat …… ?
Udin : Tuhan.
Aku : Sama kan …
!
Udin : Iya ya …
!
Aku : Dunia ada
surat.Surgapun pasti ada !
(udin diam)
Aku : Surat
dikirim Bagong, jadi harusnya dia juga bisa kirim surat buat emakku.
Udin : Benar !
Aku : Bodoh.
Udin : Siapa ?
Aku : Bagong.
Udin : Tidak.
Aku : Lalu ?
Udin : kita.
Aku : Bukan !!
Udin : Lantas ……
??
Aku : bagong ……
!!
Udin : Benar !
Aku : Dunia,
kantor pos juga gila !
Udin : Ya.
Aku : Apa ?
Udin : Gila.
Aku : Siapa ?
Udin : Kantor
pos.
Aku : Terus ?
Udin : Dunia
juga.
Aku : Kurang ……
!
Udin : Apa ?
Aku : Yang gila
!
Udin : Siapa ?
Aku : Bagong !!
Keadaan kembali hening. Aku dan Udin
mengakui kegilaan Bagong.Dan sebelum pulang
Udin : Kau
salah.
Aku : Apanya ?
Udin : Suratmu.
Aku : Kenapa ?
Udin : Kau tulis
alamat emakmu gimana ?
Aku : Untuk emak
di surga !
Udin : Salah
Aku : Lalu ?
Udin : Untuk
Tuhan.Mohon sekiranya disampaikan pada emakku yang ada di surga.
Aku : Begitu ya
……?
Udin : Ya.
Aku : Bisa gak ?
Udin : Pasti bisa
…… !
Aku : Kok bisa ?
Udin : Masak
Bagong tak tahu rumah Tuhan juga ??!
Aku : Benar juga
…… !
Udin : Memang
benar ……!!!
(lalu kami pun pergi dengan pikiran
masing – masing, pikiran – pikiran gila dalam dunia yang makin menggila akan
kegilaan – kegilaannya)
TAMAT
Boros AJ,Kamal, 908072