Laman

Minggu, 06 Mei 2012

S U R A T


Di suatu perkampungan kumuh perbatasan kota. Pos ronda yang sudah nampak tua di sudut jalan utama. Tampak dua kepala mungil yang sedang bercakap riuh, gaduh mengalahkan sibuknya kota.

Aku : Din …… ! Bagong telah gila rupanya.
Udin : Mengapa ??
Aku : Ya …… Dia gila !!!
Udin : Ya … tapi mengapa ??
Aku : Banyak !
Udin : Apanya ?
Aku : Semuanya.
Udin : Apanya semuanya ?
Aku : Gila … ! pokoknya gila !Bedebah Bagong itu.
Udin : Apanya yang bedebah ??Yang mana yang gila?
Aku : Semuanya din !
Udin : Aku tak tahu !!                                                            (dengan nada tinggi)
Aku : Ah ……
Udin : Kenapa ah …… ??
Aku : Kamu.
Udin : Kenapa ?
Aku : Ya kamu !
Udin : Kenapa
Aku : Gila, sinting kayak si Bagong!
Udin : Kau yang sinting!!
Aku : Kau.
Udin : Kau itu !
Aku : Tidak. Bukan aku, juga bukan kau.
Udin : Lantas ???
Diam sejenak ……… !!!
Udin : Lantas siapa ??                                                                         (Tanya Udin lagi)
Aku : Apanya ?
Udin : Yang gila.
Aku : Bagong !
Udin : Mengapa ?
Aku : Apanya ?
Udin : Bagong.
Aku : Iya kenapa ??
Udin : Kau katakan Bagong itu gila kenapa ?
Aku : Karena memang gila.Tak waras !
Udin : Mengapa ?
Aku : Setumpuk suratku tak terkirim.
Udin : Mengapa ?
Aku : Katanya aku gila !!!
Udin : Maksudnya ?
Aku : Tak tahu.
Udin : Lantas ?
Aku : Jadi Bagong itu gila.
Udin : Karena tadi ?
Aku : Apa ?
Udin : Suratmu !!
Aku : Ya.
Udin : Cuma itu ??A
ku : Cuma itu kau bilang …… !!                                                                    (nada tinggi)
Udin : Ya
Aku : Sinting
Udin : Mengapa ?
Aku : Keadaan gawat kau bilang cuma itu.
Udin : Aku tak tahu, makanya aku tanya !
Aku : Ah ………
Udin : Apa lagi …??
Aku : Tak tahu
Udin : Sinting
Aku : Bagong yang sinting
Udin : Cuma tadi ?
Aku : tadi itu bukan hanya cuma !!!
Udin : Lalu ??
Aku : Tak hanya sekali.
Udin : Apanya ?
Aku : Itu ……!!
Udin : Apa ???
Aku : Suratku.                                                             (sambil menyulut rokok)
Udin : Berapa ?                                                           (mengambil rokok dari tanganku)
Aku : Banyak.                                                             (menyulut rokok lagi)
Udin : Berapa ?
Aku : Puluhan …… Eh … Ratusan !!
Udin : Masak ???
Aku : Iya.
Udin : Bohong !!
Aku : Tidak din.
Udin : Tak percaya !!
Aku : Ya sudah ………?!
Keadaan hening kembali. Aku dan Udin hanya diam dengan pikiran masing – masing. Hanya suara motor yang bising.
Aku : Masih tak percaya ??
Udin : Tidak                                                                (sambil menuang kopi pada mangkuk)
Aku : Tunggu ya … ?                                                   (meminum kopi dalam mangkuk)
Udin : (melihatku) Apa ??                                           (menuang kopi lagi)
Aku : Bagong.
Udin : Kenapa ?
Aku : Untuk bukti !
Udin : Caranya ?
Aku : Lihat saja.
Udin : Apa ?
Aku : Bagong.
Udin : Ah ……… !!!
Aku : Kenapa ?
Udin : Kamu !
Aku : Kenapa aku ?
Udin : Ya kamu.
Aku : Kenapa ?
Udin : Gila.
Aku : Tidak !
Udin : Gila …… !!
Aku : Bagong !
Udin : Kamu.
Aku : Bagong !
Udin : Ah ………
Aku : Apa lagi ?
Udin : Tidak.
Aku : Lalu ?
Udin : Lalu apa ??
Aku : Tidak
Udin : Maksudmu ?
Aku : Masih tidak percaya ?
Udin : Ya
Aku : Bodoh.
Udin : Apanya ?
Aku : Otakmu !
Udin : Mengapa ?
Aku : Tak percaya terus.
Udin : Kau bohong.
Aku : Tidak.
Udin : Mana buktinya ?
Aku : Tunggu saja !
Udin : Apa ? Bagong !
Aku : Ya
Udin : Kapan ?
Aku : Nanti.
Udin : Lama ?
Aku : Tidak
Udin : Kapan ??
(aku diam saja dan memainkan rokok yang telah mati)
Udin : Kapan ?
Aku : Nanti.
Udin : Nanti kapan ?
Aku : Sebentar
Udin : Ah ……
Aku : Apa ??
Udin : Bohong !
Aku : Tidak
Udin : Lantas ?
Aku : Tunggu !
Udin : Kapan ?
Aku : Itu …… !                                  (sambil menunjuk datangnya motor tukang pos)
Udin : Mana ?
Aku : Itu …!
Udin : Terus ?
Aku : Tunggu.
Udin : Apa ??
Aku : Bagong.
Udin : Kenapa ? jangan muter – muter.
Aku : Lihat saja.
(lalu motor Bagong berhenti tepat didepan kami)(Bagong datang dan memaki)
Bagong : Keparat
Udin : Siapa ?
Bagong : Temanmu.                                                                (sambil menunjuk kepadaku)
Udin : Kenapa ?
Bagong : Nih …… !!!                                                             (melempar surat kepadaku)
(aku segera mengambilnya)
Bagong : Suratmu itu tak akan pernah sampai      (sambil mengambil rokok disebelah kami)
Udin : Mengapa ?
Bagong : Tanya kawanmu !
Udin : Mengapa ??                                                                  (Tanya Udin kepadaku)
(aku diam)
Udin : Jawab !!                                                                       (bentak udin)(aku tetap diam)
Bagong : Karena dia gila !!
Udin : Tidak !
Bagong : Iya …… !!
Udin : Tidak !!!
Bagong : Kalian gila !
Udin : Tidak !
Bagong : Ya …… !
Udin : Kau yang gila …… !
Bagong : Apa katamu ?!!
Udin : Kau gila.
Bagong : Kupukul kau punya mulut !
Udin : Coba saja ??!!!
Bagong : Keparat !                                                                  (sambil naik motor)
Udin : Kau keparat.
Bagong : Kalian keparat !!!
Udin : Tidak !
Bagong : Ya …… ! Mungkin orang tua kalian juga keparat.                         (pergi)
Udin : Bagong bangsat ……… !!!
(keadaan hening kembali)
Udin : Kau kenapa ?
Aku : Kenapa ?
Udin : Ya … Kenapa ??
Aku : Kenapa apa ?
Udin : Kenapa diam ??
Aku : Lantas ?
Udin : Pukul mulut Bagong !!
Aku : Tak perlu
Udin : Mengapa ?
Aku : Tak apa.
Udin : Takut ???
Aku : Tidak.
Udin : Lalu ???
(aku diam kembali)
Udin : Penakut.
Aku : Tidak
Udin : Lantas ?
Aku : Dia gila.
Udin : Kau takut dengan orang gila ??
Aku : Tidak.
Udin : Lalu ?
Aku : Aku tak mau jadi ikut gila !
(keadaan kembali hening)
Udin : Ada apa sebenarnya ?
Aku : Apa ?
Udin : Kau dengan Bagong !
Aku : Kau juga tahu kan …… ??
Udin : Apa ?
Aku : Suratku.
Udin : Ya.
Aku : Tak pernah dikirimnya.
Udin : Lalu ?
Aku : Selalu kembali kepadaku.
Udin : Seperti tadi ?
Aku : Ya.
Udin : Semua ?
Aku : Ya …… Lengkap dengan makiannya.
Udin : Gila !!A
ku : Siapa ?
Udin : Bagong.
Aku : Benar.
Udin : Sudah banyak yang gila !
Aku : Kantor pos sarang orang gila.
Udin : Ya …… Dunia ini gila.
Aku : Ya …… seperti Bagong !
Udin : Ya … Gila semua.
Aku : Keparat.
Udin : Siapa ?
Aku : Kantor pos.
Udin : Dunia juga.
Aku : Ya !
(keadan semakin panas)
Udin : Kau tulis surat untuk siapa ?
Aku : Emakku.
Udin : Gila !!                                                                           (sambil minum kopi)
Aku : Kenapa ??                                                                     (menyalakan rokok)
Udin : Emakmu kan sudah mati !
Aku : Kenapa kalau mati ??
Udin : Kenapa kau kirimi surat ?
Aku : Kangen !
Udin : Gila !
Aku : Bagong ??
Udin : Bukan.
Aku : Lalu ?
Udin : Kau yang gila … !
Aku : Kenapa ?
Udin : Ini dunia.
Aku : Lalu ??
Udin : Emakmu disana …… !
Aku : Dimana ?
Udin : Disana …… !
Aku : Surga !
Udin : Ya
Aku : Kita dimana ?
Udin : Disini !
Aku : Dunia ?
Udin : Ya.
Aku : Apa bedanya ?
Udin : Beda !
Aku : Apa ??
(udin hanya diam)
Aku : Dunia siapa yang buat ?
Udin : Tuhan.
Aku : Surga ??
Udin : Apa ?
Aku : Surga !!                                                                                     (bentakku)
Udin : Kenapa ??                                                                                (bentaknya)
Aku : Siapa yang buat …… ?
Udin : Tuhan.
Aku : Sama kan … !
Udin : Iya ya … !
Aku : Dunia ada surat.Surgapun pasti ada !
(udin diam)
Aku : Surat dikirim Bagong, jadi harusnya dia juga bisa kirim surat buat emakku.
Udin : Benar !
Aku : Bodoh.
Udin : Siapa ?
Aku : Bagong.
Udin : Tidak.
Aku : Lalu ?
Udin : kita.
Aku : Bukan !!
Udin : Lantas …… ??
Aku : bagong …… !!
Udin : Benar !
Aku : Dunia, kantor pos juga gila !
Udin : Ya.
Aku : Apa ?
Udin : Gila.
Aku : Siapa ?
Udin : Kantor pos.
Aku : Terus ?
Udin : Dunia juga.
Aku : Kurang …… !
Udin : Apa ?
Aku : Yang gila !
Udin : Siapa ?
Aku : Bagong !!
Keadaan kembali hening. Aku dan Udin mengakui kegilaan Bagong.Dan sebelum pulang
Udin : Kau salah.
Aku : Apanya ?
Udin : Suratmu.
Aku : Kenapa ?
Udin : Kau tulis alamat emakmu gimana ?
Aku : Untuk emak di surga !
Udin : Salah
Aku : Lalu ?
Udin : Untuk Tuhan.Mohon sekiranya disampaikan pada emakku yang ada di surga.
Aku : Begitu ya ……?
Udin : Ya.
Aku : Bisa gak ?
Udin : Pasti bisa …… !
Aku : Kok bisa ?
Udin : Masak Bagong tak tahu rumah Tuhan juga ??!
Aku : Benar juga …… !
Udin : Memang benar ……!!!
(lalu kami pun pergi dengan pikiran masing – masing, pikiran – pikiran gila dalam dunia yang makin menggila akan kegilaan – kegilaannya)

TAMAT
Boros AJ,Kamal, 908072

Tidak ada komentar:

Posting Komentar